اطلاعات مصرف

موارد مصرف

درمان شقاق مقعد

دستور مصرف

با استفاده از اپلیکاتور، روزی ۲ یار هر بار یک لایه نازک روی زخم کشیده شود.

عوارض مصرف

با نحوه مصرف صحیح عوارضی گزارش نشده است.

در صورت بروز واکنش های آلرژیک مصرف دارو قطع و با پزشک مشورت شود.

منع مصرف

منع مصرف در صورت سابقه حساسیت به اجزاء فراورده.

تداخل دارویی

موردی گزارش نشده است.

اطلاعات بیشتر

در مراحل اولیه شقاق مقعد،خوردن ملین های حجیم کننده و نرم کننده از قبیل سبوس گندم توصیه میشود.

در مراحل اولیه شقاق مقعد، نشستن در لگن آب گرم قبل از مصرف فراورده توصیه میشود.

شرایط نگهداری

پس از مصرف درب فراورده را محکم ببندید.

دور از دید و دسترس کودکان نگهداری شود.

دور از نور و در دمای ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد نگهداری شود.

اثرات دارویی و درمانی

شقاق مقعد عبارت است از پارگی آنودرم دیستال به خط دندانه‌ای (dentate line) پاتوفیزیولوژی شقاق مقعددر ارتباط با ترومای ناشی از عبور مدفوع سفت یا اسهال طول کشیده می‌باشد. پارگی آنودرم موجب اسپاسم اسفنگتر داخلی مقعد و در نتیجه بروز درد، افزایش وسعت پارگی و کاهش خون‌رسانی به آنودرم می‌شود. این چرخه درد، اسپاسم و ایسکمی به ایجاد یک زخم دیر التیام کمک می‌کند و در نهایت یک شقاق مزمن به وجود می‌آید. شقاق اکثراً در ناحیه میانی- خلفی مقعد و درکمتر از ۱ درصد موارد خارج از خط میانی رخ می‌دهد. از علائم مشخصه شقاق، وجود درد در هنگام اجابت مزاج و هماتوشزی(خونریزی از مقعد به صورت مشاهده خون روشن و تازه روی مدفوع یا دستمال توالت) می‌باشد. بیمار ممکن است از احساس اسپاسم شدید و دردناک مقعد شکایت کند که برای چند ساعت بعد از اجابت مزاج ادامه می‌یابد. در معاینه در اغلب موارد می‌توان با جدا کردن ملایم باسن‌ها از هم شقاق را در آنودرم مشاهده نمود. بیماران غالباً معاینه رکتوم با انگشت، آنوسکوپی یا پروکتوسکوپی را تحمل نمی‌کنند. شقاق حاد مقعد، بریدگی سطحی دیستال آنودرم است و تقریباً همیشه با درمان دارویی بهبود می‌یابد اما شقاق مزمن مقعد منجر به ایجاد زخم شده و لبه‌های فیبروزه سفید اسفنکتر داخلی مقعد در قاعده زخم قابل مشاهده است. در اغلب موارد زائده پوستی (Skin tag) خارجی و/ یا یک پاپیلای مقعدی هایپرتروفیه داخلی همزمان وجود دارد. درمان این نوع شقاق‌ها با چالش بیشتری روبروست و ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد. وجود شقاق مقعد مزمن در وضعیت لترال ممکن است نشانه یک بیماری زمینه‌ای مانند بیماری کرون،HIV، سیفلیس، سل یا لوسمی باشد. درمان شقاق بر قطع چرخه درد، اسپاسم و ایسکمی متمرکز است. خط اول درمان برای کاهش تروما به مقعد استفاده از عوامل حجیم کننده مدفوع، نرم کننده‌های مدفوع و استفاده از لگن آب گرم (warm sitz baths) است.درمان دارویی در اکثر موارد شقاق حاد مؤثر است اما تقریباً در ۵۰ درصد شقاق‌های مزمن موجب بهبودی خواهد شد.

عصاره بابونه دارای اثرات ضدالتهاب و ضداسپاسم است و موجب پیشرفت بهبودی زخم می‌شود. کمیسیون E آلمان مصرف موضعی بابونه را برای درمان التهابات پوست و غشای مخاطی، زخم‌ها و سوختگی‌ها، عفونت‌های باکتریال پوست و التهابات آنوژنیتال تأیید کرده است.⁽^۱⁾ در یک بررسی تأثیر کرم بابونه با نام Kamillosan باکرم هیدروکورتیزون ۰/۵ درصد در بیماران مبتلا به اگزما اتوپیک متوسط مقایسه شد. بعد از ۲ هفته درمان، برتری خفیف کرم بابونه نسبت به کرم هیدروکورتیزون۵/۰ درصد مشخص گردید. سازمان بهداشت جهانی(WHO) مصرف موضعی بابونه را برای درمان التهاب و آسیب‌های پوست (ترک پوست، کبودی، گزش حشرات) و مخاط شامل تحریک و عفونت دهان و لثه و هموروئِید توصیه می‌‌کند.⁽^۴⁾ پماد بابونه می‌تواند در بهبود علائم بیماری هموروئِید مؤثر باشد.

گال دارمازو حاوی ۷۰-۵۰ درصد گالو تانیک اسید است. گال قابض است و در پمادها و شِیاف‌های مورد استفاده در درمان هموروئیِد به کار رفته است و منبع غنی تانِیک اسِید مِی‌باشد.